ماندنی شدن

رهبر معظم انقلاب 1372/6/29

بزغاله‏اى را خدمت پیغمبر اکرم آوردند. ذبح کرد و فرمود: «هرکس گوشت مى ‏خواهد بیاید.» فقراى مدینه به سوى خانه پیغمبر به راه افتادند. پیغمبر به هر کدام یک تکّه داد. بعد که همه رفتند، فقط یک کتفِ آن مانده بود. یکى از زنان پیغمبر عرض کرد: «یا رسول اللَّه! بزغاله‏اى به این بزرگى رفت؛ همین کتفش ماند!؟» پیغمبر فرمود: «همه‏ اش ماند؛ فقط همین کتفش است که مى‏ رود.» یعنى مى ‏خوریم، از بین مى‏ رود و تمام مى‏ شود؛ امّا آنچه که دادیم مى ‏مانَد. این، حسابِ دو دوتا چهارتاست. وقتى کار براى خدا باشد، هر قدر عقلِ انسان بیشتر و تیزتر باشد، فداکارى او بیشتر خواهد شد؛ چون مى ‏داند که این همه عمر گذراندن، در دنیا تلاش کردن، عرق ریختن، فکر کردن، دویدن، پول به‏ دست آوردن و کیف و عیش کردن، از بین مى‏ رود. هر چه کام بیشتر باشد، ناکامى بیشتر مى ‏شود.همین است که:

کفّاره شرابخواریهاى بى‏حساب‏

هشیار در میانه مستان نشستن است‏

انسان هرچه بیشتر لذّت ببرد، آن وقت که لذت از دست او رفت، حسرتش بیشتر است.

گردآوردنده :  پلارک