یمن، وطن من، تنها نمی مانی

گرچه ایرانیم اما نگران یمنم

عرصه‌ی وسعت شیعه ست حدود وطنم

لرزه افتاد به اندام یمن با هر  بمب

وای بر من اگرم هیچ نلرزد بدنم

در حمایت ز نوامیس تشیع امروز

مالکم، یاسرم، عمارم، اویس قرنم

دست و پا قطع شد از کودک و مرد و زن و من

خجل از این که نیفتاده خراشی به تنم

در غم اهل عراق و یمن و شیعه‌ی شام

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

گر چه  دستم نرسد برگلویی آل سعود

لااقل تیغ کشم بر سرشان با سخنم

خوف و ترسی به دلم راه ندارد از مرگ

زیر سر داشته‌ام در همه عمرم کفنم

کاش باشم من و آن روز که او می‌آید

در رکابش سر کفار به شمشیر زنم